หนึ่งในแปดเซียนท่านหลันไฉ่เหอ :

ทุกข์เพราะคิดไม่ตก ปลงไม่ได้ ทำให้ใจหยุดคิดไม่เป็นฉะนั้นถ้าเราจะจำกัดให้ใจเรามีความว่าง เราจะจำกัดได้นานขนาดไหน แท้จริงหัวใจก็เปรียบเหมือนสายธารที่หลั่งไหลไม่มีวันหยุด ถ้าเราตีกรอบให้ตัวเองว่างทุกๆ เวลา ไม่เท่ากับว่าเรากำลังบังคับน้ำไม่ให้ไหลหรือน้ำยิ่งถูกบังคับไม่ให้ไหลนานเข้าก็ย่อมส่งกลิ่นเหม็นได้ แต่น้ำที่รู้จักไหลตลอดเวลา ยิ่งไหลมากเท่าไร ยิ่งชะแรงมากเท่าไร น้ำก็ยิ่งสะอาดตะกอนที่อยู่ก็ยิ่งถูกพัดพาไป ถ้ายิ่งไหลแรงแต่เราสงบนิ่งและวางได้ มิประเสริฐกว่า ว่างที่ถูกจำกัดจำเขี่ยหรือ ว่างที่ถูกจำกัดจำเขี่ยเราหมายความว่าว่างแบบใดรู้ไหม บังคับให้ตัวเองว่างแบบจำกัดในเวลาหรือบางครั้งก็ให้ว่างมากที่สุดเท่าที่ตัวเองจะทำได้
ความว่างที่มนุษย์พยายามกันก็คือ การบังคับตัวเองให้นั่งนิ่งๆแล้วทำใจให้ว่าง ทำใจยากไหม แต่ถ้าเกิดทุกเรื่องราวไหลผ่านมา แล้วก็ไหลผ่านไป ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ไม่มีอะไรตกคั่งค้าง นั่นเรียกว่าว่างแท้จริง ทำไมเราจึงบอกว่า ฟ้าว่าง ฟ้ายิ่งใหญ่ ฟ้าไร้ตัวตน เพราะผ่านมาผ่านไปไร้ยึดติด ฟ้าจึงยิ่งใหญ่อยู่ได้นิจนิรันดร์ แต่ทำไมมนุษย์จึงเล็กกระจ้อยร่อย เพราะมนุษย์มีตัวตนมีความยึดติด ไม่สามารถว่างได้อย่างแท้จริง ลองมองแก้วว่างๆ เราเอาอะไรใส่ก็ได้ ใจเราก็เหมือนกันเหมือนภาชนะ เหมือนอากาศธาตุที่ว่างๆ ไม่มีตัวตน จับต้องไม่ได้ ถ้าเราสามารถทำใจให้เหมือนอากาศว่างๆ ไปอยู่ที่ไหนก็คือการให้ ไปอยู่ที่ไหนก็คือการเสยสละ ถ้าทำได้เช่นนี้ เราก็ไม่ต่างอะไรกับฟ้ากว้าง
เราเปรียบเทียบง่ายๆ ถ้ามนุษย์มีตะกร้าใบหนึ่ง พอว่างปุ๊บก็มีอะไรใส่ได้เต็ม แต่ถ้าตะกร้านี้เป็นตะกร้าที่ไม่มี จะใส่อะไรลงไปได้ไหมอะไรจะตวงได้ไหม อะไรทำให้เจ็บได้ไหม เราทำใจแบบนี้ได้ไหม ใจที่เหมือนตะกร้า แต่ไร้รูปตะกร้า (จินตนาการ) ไม่ใช่จินตนาการ แต่เป็นเรื่องจริงที่พระพุทธะค้นพบ ลองถามให้ถึงที่สุด หมดสิ้นดังนี้แล้วเราเหลืออะไร แล้วใจที่คิดว่ามีตัวเรามันมีรูปร่างอย่างไร เป็นวงกลมหรือไม่มี แต่มนุษย์กำหนดเอาว่าตัวเรามีหัวใจที่เต้นได้อยู่ ในหัวใจมีจิตญาณที่คอยคิด คำนึง อยู่ใช่หรือไม่ แต่พอถึงที่สุดแล้ว ตัวเราถึงที่สุดแล้วคืออะไร(ตาย)ในความตายถึงที่สุดของความตายคืออะไร “ว่างเปล่า” น้ำก็ไปตามน้ำไฟก็ไปกับไฟลมก็ไปกับลมแล้วเหลืออะไร(ความว่างเปล่า) แล้วใจเรามันเหลืออะไรอยู่ในทุกวันนี้ เหลือความว่างไหมมันเหลือว่าเมื่อวานฉันทะเลาะกับคนโน้น เมื่อวานลูกไม่รักดี เมื่อวานฉันทำเงินได้เท่านี้ ใจมันว่างไหม (ไม่ว่าง) ใจมันเหมือนตระกร้าที่ตวงเต็มไปหมด ใส่ไปทุกๆ อย่างใช่ไหม ลองทำใจให้เหมือนสายธารไหลรินไปสิ เมื่อฝนตกหยดลงมาถึงเวลามันก็ไหลไป หินตกลงมาถึงเวลามี น้ำแรงๆ ก็พัดหินไป เหลืออะไรให้เจ็บตัว เหลืออะไรให้ทุกข์ทน