หนึ่งในแปดเซียนท่านหลันไฉ่เหอ :
จงจำไว้ว่าอย่าทุกข์กับเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของเราอย่าทุกข์ในสิ่งที่ไม่มีแล้วยังจะไปทุกข์อีก รัก โลภ โกรธ หลง อารมณ์พวกนี้จงรู้จักมีให้เป็นแล้วจะไม่ทุกข์มาก
อย่าทุกข์กับการพลัดพราก ทุกสิ่งย่อมมีเกิดดับ มีตั้งอยู่แล้วก็เปลี่ยนแปลงไปบางครั้งจึงต้องทำใจให้ได้ สำคัญคือจิตใจของเราจงรู้คิดในทางที่ดีแม้จะ เจอความทุกข์ยากลำบาก ใจที่ดีนั่นแหละจะเป็นตัวฝ่าฟันหาทางออกให้กับตัวเราเอง ใจที่ยอมสู้ ยืนหยัดในความดีอย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย จะเป็นตัวที่ช่วยให้เรามีทางออก มีทางสู้ สำคัญอย่างเดียวอย่าเกียจคร้านอย่ารักสบายบำเพ็ญธรรมเป็นเรื่องที่ไม่สบายเป็นเรื่องที่ต้องฝึกขัดเกลาจิตตัวเอง คนที่รู้จักควบคุมตัวเองดำรงตัวเองอย่างมีศีลธรรม มีคุณค่า มีคุณงามความดี คนๆ นั้นเกิดมาไม่เสียชาติเกิด วันนี้แม้ท่านมีเงินมีทองมากมายเท่าใด สิ่งที่เราอยากเรียกร้องให้ท่านทำเพิ่มคือ จงปลุกคุณธรรมภายในจิตใจของตนออกสู่มวลชนและเอาธรรมไปช่วยเขา เงินทองช่วยเขาได้ แต่ไม่สามารถช่วยให้เขามีสำนึกที่ดีได้ มีแต่คุณธรรมความดีในตัวท่านที่ทำให้กับเขา แล้วจะปลุกให้เขารู้ว่าเขาไม่ควรทำชั่ว และจะปลุกให้เขารู้ว่า ทั้งต่อหน้าและลับหลังควรเป็นคนอย่างไร ไม่ใช่หลอกลวงเราแบบนี้ และจะปลุกให้เขารู้ว่าเป็นคนอย่างไรที่ไม่ทำให้พ่อแม่เราเป็นทุกข์ขณะนี้ อาศัยธรรมทั้งนั้นเงินทองไม่มีประโยชน์เงินทองซื้อใจเขาได้หรือ ซื้อก็ได้แต่ชั่วขณะเลี้ยงลูกก็ได้แต่ชั่วครู่ แต่พอเขามีเงินทองเลี้ยงดูตัวเองได้ พ่อแม่เขาก็ไม่สนใจ ก็เพราะว่าเราเลี้ยงเขาด้วยเงินทอง ไม่ใช่เลี้ยงเขาด้วยความถูกหรือไม่ ทำไมลูกน้องบางคนจึงชื่อสัตย์กับเราจนตัวตาย แต่ทำไมบางคนพอถึงเวลา เอาเปรียบเรายังกับอะไรดี หากเราเอาแต่ได้ เขาก็ต้องเอาเปรียบเรา แต่ถ้าเราสอนเขา หรือทำงานร่วมกับเขา ใช้คุณธรรมส่งเสริมเขา เขาก็ย่อมใช้คุณธรรมปฏิบัติกับเรา
