หนึ่งในแปดเซียนท่านหันเซียงจื่อ :

ทุกท่านมักจะรักความสุขแต่รังเกียจความทุกข์ แต่พุทธะชอบความทุกข์ไม่ชอบความสุขเพราะอะไรรู้ไหม เพราะว่าคนที่รู้จักความทุกข์และวางความทุกข์นั้นเป็นครู เขาย่อมไม่หลงตัวและไม่ยึดติดในโลกโลกีย์อันนี้ ความทุกข์ช่วยให้มนุษย์รู้จักชีวิตและสอนให้ไม่ยึดติด แต่ความสุขทำให้เราลุ่มหลง ยึดติดและไม่ปล่อยวาง ความทุกข์มีไว้สอนชีวิตอย่ายึดติดและอย่าปล่อยวางจนไร้สติ ความทุกข์มาเพื่อสอนให้มนุษย์รู้จักแสวงหาทางหลุดพ้นแห่งการมีชีวิตที่แท้จริง แต่คนในโลกกลับหวาดกลัวทุกข์ รักสุขใช่หรือไม่ แท้จริงแล้วความทุกข์ไม่ใช่เรื่องน่ากลัวหากท่านไม่เจ็บปวด ไม่ทุกข์ไม่ไข้ ท่านจะรู้ไหมว่าต้องทำตัวให้แข็งแรงท่านจะรักชีวิตมากขึ้นไหมถ้าไม่ทุกข์มาก่อน เวลาป่วยเจียนตายเราจึงรู้สึกว่าร่างกายเรานี้สำคัญนัก เวลาเราจะเสียของที่เราไม่สนใจเลย เราจึงรู้สึกว่าของนี้มีค่ายิ่งนัก ฉะนั้น ความทุกข์ดีหรือไม่ดี ความทุกข์ยังสอนให้เราไม่ยอมแพ้ สู้คน และไม่หลงตัวเอง เวลาโดนคนอื่นว่า เรารู้สึกอายไหม รูสึกทุกข์ไหม แต่ถ้าเราทุกข์ทำให้ต้องรีบลุกขึ้นสู้ อยากว่าเราโง่ไม่เป็นไร เราพยายามฉลาดได้ เราไม่โง่ เราอาจจะโง่กับคนนี้ แต่กับอีกคนนั้นเราฉลาด ความทุกข์สอนให้เราต้องแกร่ง ยอมแพ้ใม่ได้ความทุกข์สอนให้เรารู้จักอยู่กับความจริง อย่าเอาตัวเองไปติดกับอดีตอย่าเอาตัวเองไปเพ้อฝันกับอนาคตที่เป็นไปไม่ได้ ความทุกข์สอนให้เรากล้ายืดอกรับความจริง และเอาความจริงเป็นฐานในการสู้ชีวิตต่อไป
อารมณ์ทำให้เรารักอันนี้ เกลียดอันนั้น ถ้าตัดอารมณ์ทิ้ง ให้อันนี้มาก็ดีอันนั้นมาก็ดีทำได้ไหมทำยากหรือ แต่ความเป็นจริงท่านก็ทำอยู่อย่างเช่นเกลียดคนนี้เข้ากระดูก วันนี้เจอกันท่านทำอย่างไร ท่านพยายามไม่มอง เห็นก็เหมือนไม่เห็น ได้ยินเรื่องคนนี้แล้วรู้สึกว่าต้องโกรธทุกทีเราก็พยายามอย่าพูดเห็นไหมว่าปกติท่านก็ตัดอารมณ์อยู่แล้วแต่ถ้าตัดให้มากหน่อย เราจะทุกข์น้อย แต่เราไม่ยอมตัด เราตัดเฉพาะสิ่งที่เราเกลียดส่วนที่เราชอบนั้นเราไม่ตัดอันที่เราเกลียดกับอันที่เราชอบอันไหนทำให้เราเจ็บมากกว่ากัน (อันที่ชอบ) สิ่งที่รักหรือไม่รักที่ทำให้เราเจ็บมากกว่า สิ่งที่รักทำให้เราเจ็บมากกว่า โดยเฉพาะถ้ารักเหล้ารักบุหรี่มากๆ ก็ทำเราเจ็บมาก แต่เราก็ยังรัก เรารักความโกรธและเราก็ชอบโกรธ แล้วเจ็บไหม ทุกข์ไหม