หนึ่งในแปดเซียนท่านหลันไฉ่เหอ  :

การมีความตั้งใจ เริ่มมีแนวคิดที่ถูกต้อง ยังต้องตามด้วยปัญญาที่เท่าทันด้วย แม้จะมีแนวคิดที่ถูกต้อง แต่มนุษย์มักหลงกลกิเลส เพราะกิเลสไม่อยากให้มนุษย์ได้ดี เราจึงต้องใช้ปัญญาสอดส่องดูแลและควบคุมตนเองไม่ให้พ่ายแพ้กิเลส ควบคุมความคิดให้ระมัดระวัง แต่ปัญญาจะมีได้นั้นจะขาดเสียไม่ได้อยู่อย่างหนึ่งคือ การศึกษา เมื่อศึกษาจึงเกิดปัญญา เมื่อมีปัญญาจึงมีความคิด เมื่อมีความคิดจึงตั้งใจเมื่อตั้งใจแล้วจึงปฏิบัติใช่ไหม เราอยู่ในโลกนี้แม้มีเพียงความรัก แต่ถ้าไม่ศึกษาในความรักให้ดี ก็จะกลายเป็นคนตาบอด แม้มีความเมตตาแต่ถ้าไม่ศึกษาให้ดีแล้วก็จะกลายเป็นคนโง่งม โดนเขาเอาความดีที่เราอยากทำนั้นไปใช้หลอกลวงผู้อื่น แม้เรามีความกล้าหาญ แต่ความกล้าหาญนั้นไม่ได้ศึกษาให้ดี ความกล้านั้นจะกลายเป็นมุทะลุเอาแต่ใจกล้าเบบผิดๆ กล้าแบบเอาชีวิตไปเสี่ยง แม้จะมีใจรับฟัง แต่ถ้าเอาแต่ฟังไม่ศึกษาสิ่งที่ฟัง ไม่ศึกษาสิ่งที่พิจารณา ก็เป็นอันตราย โดนเขาจูงไปไม่รู้ตัว
การศึกษาทำให้เกิดปัญญา เกิดความคิด ทำให้เกิดความตั้งใจว่าจะเป็นสิ่งใด เป็นอะไรจากสิ่งที่ศึกษากัน เป็นคนเหมือนเดิม หรือเป็นพุทธะ วันนี้เรามาศึกษาเพื่อเป็นพุทธะ แต่ก่อนจะเป็นพุทธะต้องเป็นคนให้ดีก่อน เมื่อเป็นคนดีได้จึงก้าวไปสู่การเป็นพุทธะได้ ช่วงที่จะก้าวเป็นคนดี เป็นพุทธะช่วงนั้นต้องรู้จักเอาความดีช่วยคน ทำไมจึงต้องช่วยหากท่านมีทรัพย์ แต่เก็บทรัพย์ไว้ในดิน เรียกว่ามีทรัพย์หรือไร้ทรัพย์ถ้าท่านมีความรู้เก็บความรู้ใว้ ไม่เคยพูดไม่เคยถ่ายทอดให้ใคร เรียกว่ารู้หรือไม่รู้ และถ้ารู้แล้วเอาแต่โอ้อวด แต่ไม่ถ่ายทอดอย่างจริงใจเรียกว่ารู้หรือไม่รู้ ฉะนั้น การถ่ายทอดก็ต้องระมัดระวัง ถ่ายทอดแบบไม่อวด บางคนมีทรัพย์ เก็บทรัพย์ไว้ นี่ถ็ไม่ถูกต้อง บางคนมีทรัพย์ได้แต่อวดทรัพย์ นี่ก็ไม่ถูกทาง ฉะนั้นมีสิ่งดี จงนำสิ่งดีออกใช้ ใช้แบบไม่ยึดติด ใช้แบบเปิดใจกว้าง พร้อมที่จะแก้ไขและพร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้นพร้อมที่จะช่วยเหลือคนที่ตกทุกข์ได้ยาก
สังคมที่เป็นแบบที่เป็นอยู่ปัจจุบันนี้ เราจะช่วยให้ดีได้ต้วยตัวเองเป็นผู้เริ่มต้น แผ่นดินที่แห้งแล้งรอน้ำและรอต้นหญ้าที่แกร่งกล้าไปอยู่ในดินแดนนั้นโลกที่สกปรกโสมมรอพุทธะที่องอาจพร้อมจะนำคุณธรรมไปเบ่งบาน ชะล้างโลกนี้ให้กลับสะอาดเหมือนเดิม แต่ปัจจุบันตัวท่านไม่อยากทำดีเพราะอะไร หนึ่ง กลัวคำพูดคน สอง ทำแล้วอาย ทำดีไปแล้วกลัวโดนเขาล้อ โดนเขาว่าพอบอกว่าเราเป็นคนดีก็ถูกเพื่อนถากถางทำไมต้องกลัว ถ้าท่านอยากได้ดี อยากให้มีดี อยากให้เพื่อนดีด้วยเราไม่ต้องกลัวไม่เช่นนั้นท่านคงไม่รู้จักพระพุทธองค์ไม่รู้จักสิ่งศักดิ์สิทธิ์ถ้าท่านกลัวการทำดี เพราะคนไม่อยากได้ดี ถ้ามีแต่คนชั่วร้าย แล้วพุทธะไม่ทำดีแล้วจะมีความดีหลงเหลือในโลกนี้ไหมท่านลองคิดให้ดีๆ