ท่านอวี้หนวี่ :

เรื่องราวในโลกนี้เกิดขึ้นได้ล้วนแต่เราเป็นผู้กระทำถึงแม้ชะตาชีวิตจะกำหนดให้ท่านเป็นอย่างนั้นเป็นอย่างนี้ แต่ถ้าในใจท่านเกิดความมุ่งมั่นจะทำสิ่งใดก็ตาม จงรักษาความมุ่งมั่นนั้นแล้วความมุ่งมั่นนั้น ที่อาจแปรร้ายให้กลายดีได้ อยู่ที่ตัวท่านเอง ชะตาชีวิตแม้จะอยู่ที่ฟ้า แต่ฟ้าก็รอลุ้นให้มนุษย์เปลี่ยนแปลงให้ดีขึ้น จงจำคำนี้ไว้นะ ถึงแม้ซะตาชีวิตจะอยู่ที่ฟ้า แต่ฟ้าก็ลุ้นมนุษย์เปลี่ยนแปลงให้ดีขึ้น โดยละกิเลส ความเคยชินและตัวตน และเข้าใจรัก โลภ โกรธ หลงให้ถูกต้องอะไรล่ะที่ต้องเรียกว่ารัก อะไรล่ะที่ต้องควรโกรธ โกรธที่ตัวเองไม่ดีพอไม่ใช่โกรธที่เขาไม่ดี รักที่เขายังดีไม่ได้ ไม่ใช่เกลียดเขาที่เขาไม่ดี นี่คือรัก โลภ โกรธ หลง อย่างถูกต้อง เข้าใจไหม มนุษย์มักจะเกลียดคนโน้นที่เขาไม่ดี แต่ความเกลียดที่แท้จริงคือ เกลียดที่ตัวเองไม่ดีไปรักคนอื่นที่เขาไม่ได้ดีสักที เขาไม่ดีเราต้องเห็นใจ เราต้องเมตตา อย่าไปโกรธที่เขาไม่ดี แต่จงโกรธตัวเราเองที่อยู่กับเขาแล้ว เขาดีไม่ได้ใช่ไหมจงรักเขาอย่างที่ควรจะรัก แล้วรักนั้นจะไม่นำพาทุกข์มาให้เกิดกับใจเราและใจเขา จงทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี เมตตาให้มาก ๆ ใจกว้างอย่าง เข้มแข็ง