พระอาจารย์จี้กง  :

แม้ว่าเราทุกๆ คนจะมีความฉลาดและไม่ฉลาดต่างกัน แต่ปัญญาหาใช่ความฉลาดและโง่ ความมีปัญญานั้นอยู่ที่ไหน ความมีปัญญาเริ่มด้วยการรู้จักมีสติ ถ้าหากว่าศิษย์ทำผิดแล้วรู้ตัวว่าผิดเรียกว่ามีสติและครั้งต่อไปยั้งมือไว้ฉันก็เรียกว่าเป็นผู้มีปัญญา แต่หากยั้งมือแล้วอดรนทนไม่ไหวต่อกิเลสที่มาต่อกรศิษย์ก็พลั้งมือทำลงไป เหมือนคนที่โมโหโกรธาแล้วบอกว่า เราจะไปว่าเขาแล้วเรายั้งปากของเราไว้ใด้ไม่ว่าเขา อันนี้เรียกว่าการมีสติ แต่ถ้าอดรนทนไม่ไหว ข้างในมันร้อนเหลือเกิน ร้อนไปด้วยไฟของอารมณ์ แล้วเราก็เดินออกไปว่าเขา ทั้งๆที่เราบอกว่า เราจะไม่ว่า เช่นนี้จะเรียกว่าผู้นี้มีปัญญาไหม เหมือนคนเขามาตีเรา ถ้ารู้จักที่อภัย เราก็เป็นผู้มีปัญญา เพราะเรารู้ที่จะไม่ตีตอบคนที่ไม่รู้จักตีตอบคน เป็นคนโง่หรือเปล่า
ตอนนี้มาพูดเรื่องที่ใหญ่กว่านั้น เวลาที่เราอยากจะบำเพ็ญธรรมผู้อื่นมาว่าเราทั้งๆ ที่เราไม่ผิดเลยแม้แต่น้อย เราจะทนได้ไหม หรือว่าขี้เกียจทน ก็เลยเลิกบำเพ็ญ เสร็จแล้วใครกันไม่ได้เป็นพุทธะ เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่หรือเปล่า อาจารย์เคยบอกว่า เราไม่สามารถหยุดการตายได้ แต่เราสามารถหยุดการเกิดได้ ศิษย์ของอาจารย์คิดจะหยุดการเกิดไหม หยุดการเกิดด้วยการหยุดอะไรก่อน หยุดอะไรดี หยุดกิเลสใช่ไหม ถ้าศิษย์สามารถหยุดกิเลสได้ก็เป็นพุทธะ แล้ว ความโลภ ความโกรธ ความหลง อะไรหยุดง่ายที่สุด ความโกรธหยุดง่ายที่สุด และความโกรธก็เป็นกิเลสที่รุนแรงที่สุด ดีใจไหมของยากที่สุด ของแรงที่สุด แต่เป็นของที่หยุดง่ายที่สุด ถือเป็นโอกาสอันดีที่จะหยุดใช่หรือไม่ แล้วจะหยุดไหม มีคนเขาว่าเราอย่างหยาบๆ โดยไม่บอกสาเหตุ โกรธหรือไม่โกรธ คนที่ไม่โกรธได้ก็เป็นอนาคตพุทธะ แต่ก็ยังมีความโลภให้ผจญอีกใช่หรือเปล่า เอาโลกมาผสมกับโกรธ มีคนขโมยเงินเราไป โกรธหรือไม่โกรธ แตะตัวเราไม่ว่า แตะเงินไม่ได้ใช่ไหม มนุษย์ไม่กลัวตายแต่กลัวจนใช่ไหม แต่ทุกวันก็เอาแต่คิดว่าอยู่กับคนจนใช่ไหม ฉะนั้นกลัวมันทำไม เงินทองของนอกกาย เมื่อหายไปแล้วก็หาใหม่ได้ ใครโดนขโมยเงินไป จำไว้ว่า ชาติที่แล้วเราไปเอาเงินเขามา เขาถึงได้มาเอาเงินเราคืน เพราะฉะนั้นเป็นคนขี้เหนียวดีไหม เป็นคนใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายดีไหม เป็นคนอย่างไรดี เป็นคนรู้จักพอดีดีไหม มีร้อยเอาพัน มีพันเอาหมื่น มีหมื่นเอาแสน มีแสนเอาล้านไหม ต้องรู้ว่า หากมีความสุขสบายมากเกินไปก็ไม่ใช่พุทธะไม่รู้จักพุทธะที่แท้จริงเป็นอย่างไร