พระอาจารย์จี้กง :

ในการดำรงชีวิต ทุกช่วงขณะต้องระวังเมื่อเราพึงพอใจ ความพึงพอใจนั้นจะต้องย้ำสติที่ให้รู้ผิดชอบชั่วดี อย่าให้ความพึงพอใจนั้นลื่นไถลจนกลายเป็นลุ่มหลงอย่างไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี เมื่อเข้าใจอะไรแล้วแต่รู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างทำให้เกิดความไม่เข้าใจหรือเกิดความสะเทือนใจความเข้าใจนั้นจะต้องรักษาให้จงดีให้ถือความเมตตาเป็นหลัก แล้วความเข้าใจจะไม่กลายเป็นด้านกลับที่รุนแรงจนเกิดเป็นความโกรธถูกหรือไม่เพราะอะไรเราจึงโกรธ เพราะเราไม่เข้าใจเขา เพราะเขาไม่เป็นดั่งใจเราหรือไม่ก็คือ เขาเป็นแบบที่เราไม่เข้าใจ ใช่ไหม เราจึงโกรธ แต่ในความโกรธ บางครั้งเราก็รู้สึกสงสาร เพราะที่เขาโกรธขนาดนั้นก็เพราะเขารักใครบ้างเกลียดจะตายแล้วมาโกรธเต้นเร่าๆให้มันดี ก็เพราะรักจึงยอมเต้นเร่าๆ ว่าอย่าเป็นอย่างนี้ ถูกหรือไม่ ลองถามหัวอกพ่อแม่ดูซิ ทำไมโกรธเป็นฟืนเป็นไฟเวลาลูกทำผิดหรือเวลาเรามีความรักทำไมเราโกรธคนรักเป็นฟืนเป็นไฟ ถ้าเราไม่รักเขาจะโกรธเขาไหม จะมาเปลืองน้ำลายพูดให้เหนื่อยไหม โกรธแม้หางตาก็ไม่แลจริงไหม เกลียดแม้ปลายตาก็ไม่มอง ฉะนั้น เวลาที่มีคนโกรธ จงดีใจไว้เถิดว่ายังมีคนรัก ใช่หรือไม่

ความโลภ เป็นกิเลสที่น่ากลัวยิ่งนัก หลงอยู่ในตัวใครแล้วมักจะถอนตัวไม่ขึ้นและถมไม่เคยเต็ม ใครบ้างที่มีเงินในธนาคารแล้ว ปิดบัญชีไม่ฝากอีกเลย มีไหม แต่วันนี้ท่านไม่รู้จักปิด สักวันหนึ่งฟ้าจะช่วยปิดให้ ทำไมต้องรอให้ฟ้าช่วยปิด ตอนฟ้าช่วยปิดก็ทำใจไม่ไหวใช่หรือเปล่าบางทีฟ้ายังไม่ทันปิด แต่เจ้ากรรมนายเวรทนไม่ไหวเลยช่วยปิดให้ก่อนด้วย ฉะนั้น สิ่งที่อาจารย์พูดวันนี้ต้องการจะบอกให้ศิษย์รู้ว่า การรู้จักทำใจไว้แต่เนิ่นๆ เป็นสิ่งที่ดี ในโลกสอนให้เราต้องมี สอนให้เราต้องเก่งสอนให้เราต้องกล้า สอนให้เราต้องได้ใช่หรือไม่ แต่ธรรมสอนให้เราต้องไม่มี ให้โง่ ให้ไม่ได้เสียบ้าง ถ้าวันนี้ธรรมไม่สอน สักวันหนึ่งชีวิตจะผลักดันให้ท่านต้องรู้ ฉะนั้นทำไมไม่รู้จักเอาธรรมะมาสอนก่อนใจนี้จะได้ไม่ต้องทุกข์ ไม่ต้องเศร้า เมื่อถึงเวลาที่ไม่อยากเป็น แต่ก็ต้องเป็น จริงหรือไม่