ใจคือจุดก่อเกิดกำเนิดหมื่นธรรมขันธ์ จึงควรที่จะเรียนรู้ต่อการทำในสิ่งที่มีคุณประโยชน์ ก็จะได้รับผลลัพธ์ที่ดี

ข้อที่ 1. ญาณแห่งใจ รู้ว่าคำพูดใดจริงเท็จ รู้เจตนาว่าดีหรือชั่ว รู้ว่าเรื่องราวนั้นจริงหรือปลอม

ข้อที่ 2. ใจสว่าง รู้ที่มาทีไป รู้แฝงรู้ปรากฏ

ข้อที่ 3. ใจสำรวม เห็นแล้วรู้พิจารณาให้กระจ่าง ฟังแล้วพิจารณาให้รู้ชัด สีหน้าพิจารณาให้อ่อนโยน จริยาพิจารณาให้อ่อนน้อม วาจากล่าวออกมาแล้วให้ซื่อสัตย์ เคารพในการงาน สงสัยให้ไต่ถาม โกรธพิจารณาถึงภัย ได้สิ่งใดมาควรสุจริต

ข้อที่ 4. ใจระวัง พระคุณต้องทดแทน ความแค้นต้องมลาย สำรวมรักษาศีลทุกขณะ เข้าใจในยามทุกข์ยาก

ข้อที่ 5. ใจหวาดกลัว ราบรื่นให้น้อมรับ ทวนกระแสให้ปล่อยวาง ถูกให้คล้อยตาม ผิดให้หลีกห่าง พิจารณาก่อนและหลัง ไตร่ตรองทั้งซ้ายขวา สำรวมทั้งบนล่าง สงบทั้งวันคืน

ข้อที่ 6. ใจหวั่นเกรง เกรงต่อพระโองการสวรรค์ เกรงผู้เป็นใหญ่ เกรงจนะแห่งพระอริยะเจ้า เกรงในใจคนถ่อย เกรงใจเลือดใจเนื้อ เกรงใจที่กลับกลอก เกรงยิ้มแสยะ เกรงยิ้มที่เย็นชา เกรงยิ้มที่แทงเข้าถึงกระดูก

ข้อที่ 7. ใจกล้าหาญ พลีชีพเพื่อบรรลุความการุณย์ สละกายเพื่อผดุงคุณธรรม เมื่อถูกครรลองให้กล้ากระทำคเนจรด้วยความลำบาก จึงปรากฏวัชระอันแกร่งจริง

ข้อที่ 8. ใจคุณธรรม เข้าใจและเห็นใจในความทมทุกข์ของผู้อื่น กระจ่างในเจตนาดี แจ้งต่อคุณธรรมจริง ทุ่มเทสุดกำลังแรงใช้สติปัญญา ไม่กลัวความทุกข์ยากและมีความกล้าหาญ

ข้อที่ 9. ใจกล่อมเกลา ลับให้คม ที่อ่อนแอให้แข็งแกร่ง เขลาแปรเป็นปัญญา สำรวมรักษา เจตนาและความคิด

ข้อที่ 10. ใจบ่มเพาะ เอาอย่างเมธีปราชญ์ ประคองดูแลผู้ที่อ่อนแอกว่า ฮึกเหิมในความกล้าหาญ เรียนรู้ต้องจริงจัง อบอุ่นและสมาน ปรารถนาทำแต่ความดี

ที่มา : พระวจนะแห่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์