พระพุทธจี้กง :

หวังว่าเมื่อมีชั้นประชุมธรรมศิษย์ทั้งหลายจะมาเข้าร่วม หากสิ่งที่อาจารย์พูดมาทั้งหมดนี้มีสักประโยค สองประโยคที่สามารถทำให้พวกเจ้าหลุดพ้นได้หล่ะก้อ นับว่าเป็นที่น่ายินดีแล้ว ดังนั้น พวกเจ้าอย่าได้คิดว่า “ครั้งนี้อาจารย์มาไม่ได้พูดอะไรมาก” หากคราวหน้าอาจารย์มาพูด พวกเจ้าก็จะไม่มาเข้าร่วมเสียแล้ว นี่นับ เป็นความผิดพลาดใช่ไหม ? ศิษย์เอ๋ย อย่าไปคิดเรื่องที่ยังมาไม่ถึงว่า “วันนี้จะมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์องค์ใดลงประทับ ทรง ? ท่านจะมาพูดเรื่องอะไรบ้าง ?” อย่ามีจิตใจเช่นนี้ พวกเจ้าจะต้องมีความจริงใจ มีความตั้งใจจริง ไม่ว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์พระองค์ใดจะลงประทับญาณ ต่อให้ไม่มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์พระองค์ใดลงมาประทับญาณเลยก็ตาม มีแต่นักบรรยายบรรยายธรรมเท่านั้น พวกเจ้าก็ต้องตั้งใจฟังอย่างจริงใจ เคยได้ฟังนิทานเรื่องก้อนหินพยักหน้า บ้างไหม ? แม้แต่ก้อนหินฟังธรรมก็ยังสามารถฟังจนพยักหน้ารับรู้ได้เลย แล้วศิษย์ทั้งหลายจะเป็นก้อนหิน ไหม ?

จะต้องรู้ว่า การฟังธรรมสามารถปลูกเหตุสัมพันธ์ที่ดีงามแก่พวกเจ้าได้ อย่าคิดแต่ว่าฟังธรรมนั้นน่าเบื่อ ไม่มีรสชาด อย่ารู้สึกเซ็ง ไม่ว่าบทนั้นจะใช้ภาษาง่าย ๆ หรือเป็นบทความในพระสูตรก็ตาม ล้วนออกมาจาก ความทุ่มเทจริงใจของทุกคน เป็นเสมือนสัจวาจาล้ำค่าที่มอบให้แก่พวกเจ้า เป็นความห่วงใยจริงใจที่มีต่อพวก เจ้า หวังว่าศิษย์ทั้งหลายจะตั้งใจจดจ่ออยู่ในอาณาจักรธรรม ต่อให้พวกเจ้าจะรู้สึกว่าไม่เห็นจะได้ประโยชน์ อะไรก็ตาม อย่างน้อยพวกเจ้าก็ได้แสดงความจริงใจออกมาแล้ว ใช่หรือไม่ ? เมื่อมีความจริงใจ จึงสามารถ แสดงออกมาเป็นการกระทำภายนอกได้ หากพวกเจ้ามัวแต่มีความจริงใจซ่อนอยู่ภายใน แต่ไม่ปฏิบัติให้แสดง ออกมาภายนอกเลย ความจริงใจของเจ้านี้จะเป็นเช่นไร ? เป็นความจริงใจเพียงครึ่งเดียวใช่ไหม ? ดังนั้น เมื่อมีความจริงใจก็ต้องเป็นความจริงใจแท้จริง เมื่อมีปณิธาน ก็ต้องเป็นปณิธานที่แท้จริง

หวังว่าพวกเจ้าจะมีความตั้งใจในการบำเพ็ญปฎิบัติ ใช้จิตญาณตนไปปรับเปลี่ยนสยบใจของตนเอง จำไว้ว่า อาจารย์มักจะถามศิษย์อยู่เสมอว่า สบายดีหรือไม่ หวังว่าศิษย์ทั้งหลายจะลงมือปฏิบัติอย่างจริงจัง และหวังว่าศิษย์ทั้งหลายจะมีความสบายใจ จึงจะสามารถก่อเกิดสันติสุขและความร่มเย็นได้อย่างแท้จริง