การปรากฏของเอกอัครมหาบุรุษของโลก (2)

อาตมา เดิมเป็นโอรสกษัตริย์อินเดีย แสวงหาลาภยศศรีสุข ไม่รู้ฟ้าสูงดินต่ำ วันหนึ่งเที่ยวสี่ประตูเมือง รู้ชัดแห่งชีวิตการเกิด แก่ เจ็บ ตาย ทำให้อาตมารู้ตื่น ถึงทุกข์ทั้งมวล จึงตั้งปณิธานที่จะฉุดช่วยเวไนยสัตว์ทั้งหลายให้พ้นทุกข์ ทิ้งบ้าน สละยศ ตำแหน่ง เข้าป่าบำเพ็ญทุกข์กิริยามานานหลายปี นั่งอยู่ใต้ต้นโพธิ์ จนร่างกายซูบผอม หนังหุ้มกระดูก อาตมาว่าทางนี้ไม่ใช่วิธีสู่อริยมรรค

ไม่สามารถสำเร็จโพธิญาณก็ละเลยการบำเพ็ญทุกข์กิริยา ได้รับการดูแลจากสาวเลี้ยงแกะ ผู้บำเพ็ญทุกข์ฯด้วยกันดูถูกอาตมาว่าไม่อาจทนทุกข์ได้ จึงจากไป อาตมาค้นหาความหลุดพ้น จึงตั้งปณิธานอันยิ่งใหญ่ หากไม่สำเร็จการสัมมาสัมโพธิญาณแล้ว แม้กระดูกร่างกายจะแหลกแหลว จะไม่ยอมลุกจากที่นั่ง พระอนุตตรธรรมมารดาซึ้งใจ เจ็ดวันให้หลัง พระพุทธทีปังกรช่วยชี้แนะ อาศัยกลุ่มดาวประกายพฤกษ์ เปิดประตูจิตให้อาตมาได้ตรัสรู้ (รับวิถีอนุตตรธรรม จากพระวิสุทธิอาจารย์พุทธทีปังกรยุคเขียว)

อาตมาเริ่มเผยแพร่ธรรม เทศนาธรรมโปรดเวไนยบรรยายอริยสัจสี่ ห้าภิกษุสำเร็จอรหันต์ แล้วบรรยายปฏิจจสมุปบาท 12 ประการ บำเพ็ญบารมีหก ยี่สิบสองปีให้หลัง ได้แต่งคัมภีร์วัชรปรัชญาปารมิตตาสูตร ฉุดช่วยเวไนย ไร้ขอบเขต ก่อนเข้าสู่ญาณสูงสุด รู้แจ้งสรรพสิ่งล้วนอยู่ในจิตญาณตน จักรวาลคือข้า ข้าคือจักรวาล แยกจากกันไม่ได้