พระอาจารย์จี้กง  :

ในเรื่องราวทุกๆ เรื่องที่ผ่านๆไปในชีวิต แม้แต่เรื่องเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย มีความโลภ โกรธ หลง อยู่ในนั้นแทบทุกเรื่อง แม้กระทั่งจะเดินไปหยิบเลือกเสื้อผ้าจะใส่สอะไรในนั้นก็มีความหลงอยู่ทำไมถึงพูดอย่างนี้วันนี้เราจะใส่สีแดงไม่ใส่สีเขียว ทำไมเราถึงเลือกไปเอาอันนั้น เพราะว่าในจิตใจเรามีความชอบ คือชอบในสีใด คิดว่าตัวเองต้องไปกระทำกิจกรรมอะไร จึงเกิดเป็นความหลงในโลกนี้เกิดขึ้น ที่อาจารย์พูดนี้เป็นหนึ่งในจุดที่เล็กที่สุด แต่ในจุดที่ใหญ่ที่สุด เรื่องราวที่ใหญ่กว่านั้นยังมีความโลภ โกรธ หลง ที่ความหลง ซ้อนหลง ซ้อนหลง ความโลภซ้อนโลภ ซ้อนโลภ ความเกลียด ซ้อนเกลียด ซ้อนเกลียด ความโกรธซ้อนโกรธ ซ้อนโกรธ ฉะนั้น การจะเริ่มทำอะไรก็แล้วแต่ ขอให้เริ่มที่จะตัดหรือขัดกิเลสในตัว หรืออันที่เราเห็นก่อน ความโกรธเป็นสิ่งที่ขจัดยากที่สุด แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นสิ่งที่ขจัดง่ายที่สุด เพราะอะไรเพราะความโกรธมาบ่อย เดี๋ยวโกรธเพื่อนโกรธพี่ โกรธน้อง โกรธญาติโกรธพ่อ โกรธแม่ โกรธตัวเองก็ยังเป็น ฉะนั้น ความโกรธมาบ่อยที่สุดเราต้องขจัดเมื่อเราเห็น ถ้าเราอภัยได้ถือว่าเรามีการบำเพ็ญที่ยกระดับเปลี่ยนจากโกรธเป็นไม่โกรธนี่เป็นเรื่องธรรมดา แต่เปลี่ยนจากโกรธเป็นอภัยได้ เป็นเรื่องของจิตใจที่ยกระดับแล้ว แต่จะยกระดับจริง ๆต้องทำได้สม่ำเสมอ จวบจนลมหายใจสุดท้าย ถ้าทำได้นั่นแหละจึงเป็นจิตที่ถูกยกระดับอย่างแท้จริง แต่ปัญหาคือ ความโกรธที่มาปะทะเรามีหลายอย่าง เป็นเรื่องเล็กๆ เราก็โกรธนิดหน่อย แต่บางทีเป็นเรื่องที่บังเอิญตรงกับจุดที่เราไม่ชอบจริง ๆ เราก็รู้สึกเป็นเรื่องใหญ่เพราะความโกรธที่มาปะทะเรามีหลายแบบหลายรูป เราจึงต้องรู้จักทำให้ความโกรธที่เข้ามาเท่า ๆ กัน ไม่ใช่ทำให้ความโกรธเล็กใหญ่ตามจิตใจของเรา มองในทางกลับกัน จิตใจของเราต้องเป็นจิตใจที่ไม่แบ่งแยกเล็กใหญ่ ต้องบำเพ็ญให้ดีๆ ให้เหมือนๆ กันในทุกสถานการณ์