พระอาจารย์จี้กง :
เรื่องบุญกรรมคนเขาว่าล้าสมัย
ดั่งหัวใจอยู่ภายในมองไม่เห็น
ในวันนี้เรียกให้ศิษย์ฝึกบำเพ็ญ
ใจเย็นเย็นหมั่นศึกษาให้เข้าใจ
“เรื่องบุญกรรมคนเขาว่าล้าสมัย” รู้จักไหมเรื่องบุญกรรม มีคนบอกว่าล้าสมัยไปหรือไม่ ศิษย์ของอาจารย์มาถึงที่นี่แล้วก็อย่าว่าเรื่องบุญกรรมเป็นเรื่องล้าสมัย เราจะต้องรู้จักที่จะสวนกระแส กระแสของอะไร (ของโลก) เท่าที่เรามองเห็นกระแสของโลกเป็นอย่างไร (เลวลงวุ่นวาย ขึ้น )
มีคนตอบว่า วุ่นวายขึ้นและเลวลงอะไรวุ่นวายและอะไรเลวลง(จิตใจ)จิตใจวุ่นวายขึ้นจิตใจมีความเลวลง แสดงว่าเดิมแท้เป็นจิตใจที่ดีใช่หรือไม่ เพราะฉะนั้น ศิษย์ของอาจารย์มานั่งเรียนในชั้นนี้ เรียกว่าชั้นฟื้นฟูอะไร(จิตใจ)ชั้นเรียนนี้มีชื่อว่า ชั้นเรียนฟื้นฟูพุทธจิตธรรมญาณทำไมตอนนี้ต้องมีการฟึ้นฟู ฟึ้นฟูจิตใจอันนี้ให้ดีขึ้น เราทุกคนยอมรับไหมว่าจิตใจของเรานั่นแย่ลงๆ ทุกวัน เห็นคนชั่วได้ดีแล้วเราก็ยังทำไม่ดีบ้าง เพราะเรารู้สึกกว่าบุญกรรมไม่มีจริงใช่หรือไม่ แต่ถามว่า มีใครรอดูจนชีวิตของคนที่เราเห็นว่าเขาทำชั่วได้ดีนั้น จบชีวิตลงอย่างไรมีคนทนรอจนถึงตอนเขาจบชีวิตได้หรือเปล่า ไม่มีใครรอดูตอนจบเลยเหมือนดูละครแต่ตอนต้นเรื่อง ตอนจบได้ดูไหม ในละครจริงๆ ได้ดูแต่ในชีวิตคนที่เหมือนละครนั้นไม่ได้ดู เพราะฉะนั้น เราจะบอกว่าคนทำชั่วได้ดี ได้หรือเปล่า
เวลาที่จิตใจของเรามีความเป็นพุทธะจิตใจสะอาดๆก็คิดแต่เรื่องดีเวลาจิตใจของเราไม่สะอาด ก็เรียกว่าจิตใจของมาร ใช่หรือเปล่า มารมาแย่งแค่วิธีนี้วิธีเดียวหรือ มารมีวิธีทำให้เราเผลอ ถามว่าเราเผลอไหมชายหนุ่มชอบสาวงามเผลอไหม หญิงสาวเจอชายหนุ่มรูปงาม เงินกองโตเอาไหม (ไม่เอา) อาจารย์ไม่เชื่อ เพราะเวลามีแฟนก็เก็บธรรมะเอาไว้ก่อน เอาเรื่องเฉพาะหน้าก่อน ไม่ดูว่าของที่อยู่ในมือเรา ของที่ใจของเราได้มาแล้วนั้นล้ำค่าเพียงไหน ส่วนใหญ่ก็จะเสียไปเพราะว่าเรานั้นไม่รู้จักคุณค่า
“ดั่งหัวใจอยู่ภายในมองไม่เห็น” หัวใจอยู่ข้างในมองเห็นไหมถามว่าขาดหัวใจนี้ชีวิตนี้ขาดไหม เรื่องบุญกรรมนั้นก็เหมือนกับหัวใจ บางคนว่าบุญกรรมเป็นอย่างไรมองไม่เห็นเลย บุญกรรมนั้นไม่สามารถมองเห็นได้แต่จิตสัมผัสได้ ถามว่าบุญกรรมมีจริงไหม อย่างน้อยๆ ก็ตาเห็น เวลาคนนี้ไม่ดีศิษย์ก็ไม่อยากไปอยู่กับเขา ไม่อยากเข้าใกล้เพราะฉะนั้น เราต้องทำตนให้เป็นคนดี เพื่อที่ใครเห็นใครก็รัก บางคนบอกว่าทำไมคนอื่นไม่ชอบฉันเลย ถามว่าเราเคยชอบคนอื่นไหม เคยชื่นชมเขา ยกย่องให้คนอื่นเหนือกว่าเราไหม เคยแต่ว่าน้อยเหลือเกินนอกจากคนนั้นจะเก่งจริงๆ เราถึงจะยอมให้เขาเหนือกว่าเรา แต่ส่วนใหญ่เรายังอยากเหนือกว่าเขา เราจึงไม่ได้รับความรักจากใครเลย
