ท่านแปดเซ็ยนหลีเถียไกว่  :

ปราชญ์โบราณกล่าวไว้ว่าคนที่อายุยังไม่ถึงยี่สิบอย่าไปดูเบาเขาไม่แน่เขาอาจจะเป็นคลื่นลูกหลังที่แซงคลื่นลูกหน้าก็เป็นได้ แต่ว่าคนที่ยังอายุไม่ถึงสี่สิบก็ต้องระวังเรื่องเลือดลม ลมปราณ ถ้าชอบอะไรง่ายๆก็อาจจะติดในกามตัณหา ราคะ ลุ่มหลงอย่างหัวปักหัวปำหากควบคุมเลือดลมไม่ได้ แต่พออายุมากขึ้นหน่อยวัยฉกรรจ์ สิ่งที่ต้องระวังก็คือความร้อนของอารมณ์ อารมณ์แห่งไฟมักจะทำให้เรานั้นง่ายต่อการมีปากมีเสียง ง่ายต่อการที่จะทะเลาะวิวาท เพราะอัตตาตัวตนเริ่มหนาขึ้นความรู้มากขึ้น เริ่มไม่ค่อยยอมใคร ตอนเด็กๆ อาจจะยังไม่ค่อยใจร้อนไม่รู้ว่าความใจร้อนเป็นอย่างไร รู้แต่ว่าแบบนี้ชอบแบบนี้ไม่ชอบ แล้วเวลาชอบก็ชอบเอา ชอบไม่หยุด แต่พอโตความชอบเริ่มเบาบาง อัตตาตัวตนเริ่มสูง อารมณ์เลือดลมเริ่มรุนแรง ควบคุมอารมณ์ไม่ค่อยได้แต่พอแก่ตัวไป สิ่งที่น่ากลัวคืออะไร ก็คือเลือดลมอีก เลือดลมของอะไรความโลภ พอแก่ตัวก็กลัวไม่มีใครรัก เพราะรู้ตัวว่าแต่ก่อนมานั้นไม่ค่อยดีเท่าไร ก็เริ่มโลภที่จะสะสมเก็บโน่นสะสมนี่ เพราะกลัวว่าตัวเองต้องอยู่คนเดียว ไม่มีใครเอา จงระวังสามอารมณ์นี้ให้ดี ในสามอารมณ์นั้นคืออะไร แท้ที่จริงก็มีอยู่ทุกคน โลภ โกรธ หลง นั่นเอง